Seymchan pallatiet meteoriet

De Seymchan meteoriet: ijzermeteoriet en pallasiet

De Seymchan-meteoriet werd voor het eerst ontdekt in juni 1967 nabij de Seymchan-rivier in het district Magadan, Rusland. Aanvankelijk dacht men dat het slechts om een ijzermeteoriet ging, wat relatief vaak voorkomt. Latere ontdekkingen en verdere analyses brachten echter iets bijzonders aan het licht: een deel van de meteoriet bleek olivijnkristallen te bevatten. Hierdoor werd de Seymchan geherclassificeerd als een pallasiet, een zeldzame groep van steen-ijzermeteorieten. Dit type meteoriet bevat zowel metaal als kristallen, wat het uniek maakt in de wereld van meteorietkunde en onder verzamelaars. Deze meteoriet zit in een doosje van 3,5 x 3,5 x 1,5 cm.

Samenstelling van de Seymchan-meteoriet

De Seymchan-meteoriet bestaat uit een mix van ijzer-nikkelmetaal en halftransparante olivijnkristallen, een mineraal dat ook veel voorkomt in de mantel van de aarde. Het ijzer-nikkelgedeelte van de meteoriet vertoont vaak de kenmerkende Widmanstätten-patronen, een kristallijne structuur die alleen in meteorieten voorkomt en die ontstaat door het extreem langzame afkoelen van het materiaal in de ruimte. Deze patronen zijn goed zichtbaar nadat stukken van de meteoriet zijn gezaagd, gepolijst en met zuur bewerkt. Wat de Seymchan-meteoriet extra interessant maakt, is dat slechts ongeveer 20% van de exemplaren olivijnkristallen bevat. Hierdoor zijn er ook exemplaren zonder olivijn, die puur als ijzermeteoriet worden beschouwd.

Olivijnkristallen in de Seymchan-meteoriet

De olivijnkristallen in de Seymchan-meteoriet variëren in kleur van geelgroen tot bruin, afhankelijk van het ijzergehalte in de kristallen. Olivijn is een van de meest voorkomende mineralen in het binnenste van planeten, inclusief de aarde, en komt ook veel voor in asteroïden. In meteorieten zoals de Seymchan bieden olivijnkristallen een fascinerende blik op de bouwstenen van het zonnestelsel, met name de overblijfselen van vroegere planetesimalen – objecten die zich in de vroege fase van het zonnestelsel vormden. De kristallen zelf worden vaak omschreven als halfdoorzichtig en lichtgevend wanneer ze worden belicht. Hun opvallende kleuren en glans komen vooral tot hun recht na het zagen en polijsten van de meteoriet.