Mooie Fossiele vissen

De Vorming van Fossiele Vissen

Het proces van fossilisatie begint met de dood van een vis, die vervolgens naar de zee- of meerbodem zinkt. In een ideale situatie, zoals een rustige bodem met minimale lichtinval, lage zuurstofniveaus en een zachte modderige samenstelling, blijft het karkas relatief ongestoord. Na enkele weken begint het ontbindingsproces, maar een plotselinge geologische activiteit zoals een aardbeving kan sediment mobiliseren dat het karkas snel bedekt, een proces dat vaak wordt aangeduid als een snelle begrafenisgebeurtenis. Eenmaal begraven onder het sediment, worden de resterende vlees- en zachte weefsels afgebroken door bacteriën, waardoor alleen het skelet achterblijft.

Permineralisatie en Lithificatie

Na verloop van tijd wordt het skelet geleidelijk dieper begraven door ophopend sediment. Het gewicht van het sediment compresseert de onderliggende lagen langzaam, waarbij overtollig water wordt uitgedreven en mineralen in de poriën worden afgezet, waardoor het zachte sediment uiteindelijk in hard gesteente verandert - een proces dat bekend staat als lithificatie. Tijdens dit proces vervangen de mineralen in het waterverzadigde sediment de oorspronkelijke mineralen in het skelet en vullen eventuele holtes op die zijn gevormd doordat delen van het skelet zijn opgelost. Dit proces van minerale vervanging staat bekend als permineralisatie en resulteert in een gemineraliseerde kopie van het oorspronkelijke skelet.

De Ontdekking van Fossiele Vissen

Na vele miljoenen jaren, en na geologische krachten die het gesteente hebben opgetild en blootgesteld aan erosie, kan het fossiel uiteindelijk worden ontdekt. Een zorgvuldige extractie van het skelet is vereist om schade aan het specimen te voorkomen. Een royale hoeveelheid gesteente wordt rond het specimen behouden om het te beschermen. Het uithakken van fossiele vissen is een geduldige en nauwkeurige taak, maar het onthult belangrijke informatie over het leven in het verleden en de evolutionaire geschiedenis van vissen.

Solnhofen Fossielen uit Duitsland

De vissen uit Solnhofen, Duitsland leefden in het late Jura, zo’n 161-145 miljoen jaar geleden. Ze leefden in een lagune die regelmatig van de zee werd afgesloten. Het hoge zoutgehalte in zowel het water als het sediment zorgde ervoor dat overleden dieren goed bewaard konden blijven en fossiliseerden. In het Altmühltal in Duitsland bevinden zich verschillende kalksteengroeves. Midden in dit gebied ligt het dorpje Solnhofen, waaraan de kalksteen uit het gebied zijn naam heeft ontleend. In werkelijkheid bevinden zich over tientallen kilometers kalksteengroeves. De kans om hier zelf fossielen te vinden is niet eens heel groot. Echter komen er regelmatig vondsten uit het gebied door de grootschalige industriële winning van kalksteen. Dit wordt voornamelijk gebruikt voor huizenbouw, beeldhouwkunst of als decoratiesteen.

125 Miljoen Jaar Oude Braziliaanse Vissen

De visjes uit Brazilië leefden in de krijtperiode en zijn ongeveer 125 miljoen jaar oud. Ze zijn gevonden in de kalksteengroeves van Nova Olinda in Brazilië. In de groeves wordt voornamelijk gelamineerd kalksteen gewonnen, wat dunne platen oplevert die gebruikt worden als tegels.

45-50 Miljoen Jaar Oude Amerikaanse Vissen

De vissen uit de Eocene afzetting van Green River, Wyoming, zijn tussen de 45 en 50 miljoen jaar oud. In het Eoceen was er een enorm uitgestrekt meer waar veel leven in voorkwam. Door regenperiodes en droge periodes werd er op de bodem van het meer per jaar steeds een laagje sediment toegevoegd. Er is 6 miljoen jaar aan onafgebroken sediment gevonden. Tussen het sediment konden visjes, maar soms ook andere dieren zoals garnalen, bewaard blijven. Door de sedimentaire afsluiting kon het karkas niet ontbinden en kreeg het de kans om te fossiliseren. Wyoming staat bekend om zijn grote diversiteit aan fossielen en de hoge kwaliteit waarin deze bewaard zijn.